W średniowieczu na określenie tych terenów stosowano nazwy Sopęchy i Porzucewo. W 1452 r. Porzucewo nabył Jan Włoch od Piotra Strachoty. Nazwę wsi z Porzucewo na Włochy zmieniła jego siostrzenica Katarzyna w pierwszej połowie XVI wieku. Alternatywna hipoteza głosi, że miejsce to wzięło swą nazwę od wojsk cudzoziemskich, przypuszczalnie włoskich, które miały stacjonować nieopodal pola elekcyjnego na Woli, co jest jednak ze względów faktograficznych wątpliwe, gdyż nazwa pochodzi z czasów wcześniejszych.

W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XIX wieku na obszarze dzisiejszej dzielnicy powstały trzy forty zewnętrznego pierścienia umocnień Twierdzy Warszawa. Są to: fort V („Włochy”), fort VI („Okęcie”) oraz fort VII („Zbarż”).

W latach 20. XX w. po rozparcelowaniu dawnego majątku rodziny Koelichenów na miasto-ogród, proponowano nadanie nowo powstającej wsi nowej nazwy – Lechów, która miała nawiązywać do pobliskich Piastowa i Czechowic. Po badaniach historycznych zachowano jednak dawną nazwę.

Do 1939 roku siedziba wiejskiej gminy Włochy. W latach 1939–1951 Włochy posiadały prawa miejskie. W 1951 miasto Włochy zostało przyłączone do Warszawy jako część dzielnicy Ochota. Od 1994 wraz z kilkoma innymi dzielnicami (m.in. Rakowem i Okęciem) weszły w skład gminy Warszawa-Włochy. W 2002 gmina stała się samodzielną dzielnicą Włochy m. st. Warszawy.

(źródło: wikipedia.org)